Περιεχόμενο Μαθήματος
Το γνωστικό αντικείμενο της Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Τέχνης από το Μεσαίωνα έως την Αναγέννηση περιλαμβάνει τις εξής θεματικές ενότητες:
Εισαγωγή στην Ιστορία της δυτικής Τέχνης. Μεσαίωνας: ιστορικό, γεωγραφικό και πολιτισμικό πλαίσιο. Ρωμανική τέχνη, Γοτθική τέχνη, αρχιτεκτονική, ναοδομία, γλυπτική, ζωγραφική, μεταλλοτεχνία.
Εισαγωγή στην Αναγέννηση: οι πρώτες περίοδοι, Giotto, Duccio και η Σχολή της Σιένας.
Η Αναγέννηση στην Ιταλία: Η πρώιμη Αναγέννηση στη Φλωρεντία, αρχιτεκτονική, γλυπτική, ζωγραφική.
Η Πρώιμη Αναγέννηση στη Βόρεια Ιταλία, η σχολή της Βενετίας.
Η Ώριμη Αναγέννηση στη Φλωρεντία και στη Ρώμη:Leonardo da Vinci, Michelangelo, οι τεχνικές της γλυπτικής του και οι φιλοσοφικές προεκτάσεις, η Cappella Sistina και τα μείζονα ζητήματα της συντήρησης των τοιχογραφιών. Ο Ραφαήλ.
Η Ώριμη Αναγέννηση στη Βενετία: οι εκπρόσωποι, οι τεχνικές της ζωγραφικής του Τισιανού.
Η Αναγέννηση στο Βορρά: η Αναγέννηση στις Κάτω Χώρες και στη Γερμανία.
Η Ευρωπαϊκή ζωγραφική κατά τον 17ο αιώνα: Ιστορικό πλαίσιο, κράτος, εκκλησία, κοινωνία. Η τέχνη του Baroque. Γενικά χαρακτηριστικά και φάσεις του Baroque.
Η Ιταλική τέχνη κατά τον 17ο αιώνα:Caravaggio, Carracci, Guido Reni.
Η Ισπανική τέχνη κατά τον 17ο αιώνα:Ribera, Zurbaran, Velasquez, Murillo.
Η τέχνη στις Κάτω Χώρες κατά τον 17ο αιώνα: Rubens, Van Dyck, Jordaens.
H Ολλανδική τέχνη κατά τον 17ο αιώνα: Frans Hals, Rebrandt, Van Ruisdael, Vermeer.
H Γαλλική Τέχνη κατά τον 17ο αιώνα: De la Tour, Le Nain, Poussin, Lorrain.
Από τον 17ο στον 18ο αιώνα: Η τέχνη των Ακαδημιών: Ακαδημία του Λονδίνου, Ακαδημία του Παρισιού.
Η τέχνη επί Λουδοβίκου 14ου: η δικτατορία του Le Brun, Βερσαλλίες, Λούβρο.
Αρχιτεκτονική, Γλυπτική, Ζωγραφική.
Η τέχνη επί Λουδοβίκου 15ου. Ροκοκό.
Ιταλία (Tiepolo, Canaletto, Guardi, Longhi, Magnasco). Γαλλία (Boucher, La Tour, Watteau, Fragonard°).
Μαθησιακά Αποτελέσματα
Σκοπός του μαθήματος είναι η εξοικείωση των φοιτητών με την Ιστορία της Ευρωπαϊκής Τέχνης από το Μεσαίωνα ως τον 18ο αιώνα. H Ιστορία της Τέχνης αποβλέπει στην καλλιέργεια της εικαστικής ευαισθησίας απέναντι στο έργο τέχνης. Είναι επομένως απαραίτητη η μελέτη και η ερμηνεία του. Η συντήρηση των έργων τέχνης προϋποθέτει και απαιτεί γνώσεις ιστορίας της τέχνης. Η γνώση αυτή αποτελεί εγγύηση για μια ορθή προσέγγιση-αντιμετώπιση του έργου τέχνης. Το υλικό δεν έχει σημασία εάν αποκοπεί από τις ιδέες και τα μηνύματα που εμπεριέχει. Η γνώση του έργου τέχνης είναι αυτή που επιβάλλει την πράξη της συντήρησης και όχι το αντίθετο.
Με την ολοκλήρωση του μαθήματος ο φοιτητής/τρια θα είναι σε θέση να:
– Αναγνωρίσει, να περιγράψει, να αναλύσει και να εντάξει ένα ζωγραφικό ή πλαστικό έργο στην εποχή του με βάση τα ιδιαίτερα εικονογραφικά και τεχνοτροπικά χαρακτηριστικά.
– Αποκτήσει εικαστική παιδεία και να εκτιμήσει την πολιτισμική και αισθητική αξία των έργων τέχνης.
– Καλλιεργήσει και να αναπτύξει την δέουσα ευαισθησία απέναντι στο έργο τέχνης και επομένως να το προσεγγίσει με σεβασμό και αίσθηση ευθύνης.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
Γλώσσα αξιολόγησης: Ελληνική
Αξιολόγηση φοιτητών (100%): Γραπτή εξέταση που περιλαμβάνει: – Ερωτήσεις ανάπτυξης δοκιμίων – Ερωτήσεις σύντομης απάντησης – Θέματα μελέτης περίπτωσης
ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ελληνική
Μπαζέν Ζ. Μπαρόκ και Ροκοκό, Υποδομή, 1995.: Μουρίκη Ντούλα, Αναγέννηση, Μανιερισμός, Μπαρόκ, Αθήνα, 1975.
Χρήστου Χρ. Η Ευρωπαϊκή ζωγραφική κατά τον 15ο αιώνα, τόμοι Ι,ΙΙ Θεσσαλονίκη, 1991.
Χρήστου Χρ. Η Ευρωπαϊκή ζωγραφική του 17ου αιώνα, Θεσσαλονίκη, 1991
Ξενόγλωσση:
La Grande Histoire de l’Art, 7 La Renaissance, Paris, Le Figaro Collections, 2006.
Ε. Η. Gombrich, Το χρονικό της τέχνης, Αθήνα, 1998. C. Merlo, Η ιστορία της Τέχνης: από τη ζωγραφική των σπηλαίων μέχρι τη Μοντέρνα τέχνη, Αθήνα, 2000.