Δημόσια τέχνη και αστικό βίωμα – Σύγχρονες πρακτικές και προκλήσεις

Δημόσια τέχνη και αστικό βίωμα – Σύγχρονες πρακτικές και προκλήσεις

Δημόσια τέχνη και αστικό βίωμα – Σύγχρονες πρακτικές και προκλήσεις – Διήμερη επιστημονική Συνάντηση στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης Αστυγραφία

11-12 AΠΡΙΛΊΟΥ 2024 – Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / Αμφιθέατρο «Ίδρυμα Ωνάση»

H έκθεση ΑΣΤΥΓΡΑΦΙΑ διερευνά εκδοχές του αστικού βιώματος στην ελληνική τέχνη κατά τις δεκαετίες 1950-1970 μέσα από το βλέμμα εικαστικών δημιουργών και κινηματογραφιστών. Η σύλληψη της έκθεσης αντιμετωπίζει την πόλη ως εμπειρία, εξετάζει την αστικοποίηση, την ανοικοδόμηση και τη μετανάστευση στο πλαίσιο των ραγδαίων αλλαγών που συνέβησαν μεταπολεμικά στην ελληνική κοινωνία. Οι καλλιτέχνες ερμηνεύουν την πόλη όχι μόνο ως δομημένο περιβάλλον που τους εμπεριέχει, αλλά και ως καθημερινό βίωμα, ένα πλαίσιο με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι, είτε με όρους αναγνώρισης, ασφάλειας και αποδοχής είτε με όρους ανίχνευσης, διαπραγμάτευσης και σύγκρουσης.

Ποιος είναι ο ρόλος της δημόσιας τέχνης στη διαμόρφωση του αστικού βιώματος; Ολοκληρώνουμε τον κύκλο του δημόσιου προγράμματος της έκθεσης με μια διήμερη επιστημονική συνάντηση, στην οποία θα μας απασχολήσει η δημόσια τέχνη ως ένας δυναμικός παράγοντας που συμβάλλει στη διαμόρφωση του αστικού βιώματος και στη νοηματοδότηση της δημόσιας σφαίρας. Στην εποχή μας ο ρόλος και η λειτουργία της δημόσιας τέχνης έχει εμπλουτιστεί με νέες διαστάσεις και πρακτικές, όπως είναι η περιβαλλοντική γλυπτική αστικού χώρου, οι εφήμερες εικαστικές παρεμβάσεις, οι περιοδικές εκθέσεις τέχνης και οι υβριδικές καλλιτεχνικές δράσεις σε αρχαιολογικούς χώρους.
Εξάλλου, η έκθεση των έργων τέχνης στον δημόσιο χώρο είναι αλληλένδετη με μια σειρά παραγόντων που προκαλούν ή επιταχύνουν μηχανισμούς φθοράς. Χωρίς τη διαρκή προστασία, διαχείριση και συντήρηση, τα έργα υπόκεινται σε αναλογικά ταχύτερους ρυθμούς υποβάθμισης, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η όψη τους και να χάνεται το μήνυμα και η πρόθεση του καλλιτέχνη. Αποσπασματικές επεμβάσεις χωρίς επαναληψιμότητα αποκαθιστούν τη φθορά, αλλά δεν παρέχουν μακροπρόθεσμη προστασία. Απέναντι στην πρόκληση της διασφάλισης της διατήρησης, προστασίας, φροντίδας και ανάδειξης της τέχνης στον δημόσιο χώρο, φορείς, οργανισμοί, καλλιτέχνες, ιστορικοί τέχνης και συντηρητές συζητούν και συνδράμουν στη διαμόρφωση πρακτικών και ιδεών, στοχεύοντας εκτός από την αναφορά και στην εφαρμογή τους.

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΉ ΕΠΙΤΡΟΠΉ
• Έφη Αγαθονίκου, Ιστορικός τέχνης, Προϊσταμένη Διεύθυνσης Συλλογών, Καλλιτεχνικού και Μουσειολογικού Προγραμματισμού
• Α γνή Τερλιξή, Συντηρήτρια έργων τέχνης, αναπληρώτρια Προϊσταμένη Διεύθυνσης
Συντήρησης και Αποκατάστασης Έργων Τέχνης
• Μαρία Κλιάφα, Συντηρήτρια Γλυπτικής
• Σοφία Ελίζα Μπουράτση, Θεωρητικός τέχνης, επιμελήτρια
• Μαρία Πέτρου, Συντηρήτρια Γλυπτικής